Als klein kindje had ik vaak een kanarie gele jas aan, zo eentje die je wel eens vaker ziet bij kleine kindjes, geel, met zwart-witte streepjes in de capuchon en met grote zakken. Ik was altijd dol op die jassen en ik kan me nog herinneren hoe mooi ik me voelde als ik die jas aan deed.
Nu ik wat ouder ben zie ik wel eens van die schattige kleine kindjes met precies zo een gele jas en ik blijf die affectie houden voor die jas en meestal automatisch ook wel voor het kindje dat er in zit.
Zo zit ik bijvoorbeeld regelmatig in de tram met een ontzettend schattig jongetje van een jaar of 5 dat samen met zijn moeder naar school gaat en dan verteld hij haar altijd ontzettend enthousiast verhalen van wat er allemaal mee maakt in zijn klas en drie keer raden wat voor een jas hij altijd aanheeft...?
Toen ik laatst weer in de tram zat samen met dat jongetje en me (zoals dat hoort) verveelde en dus na ging denken over alles, heb ik met mezelf afgesproken dat als ik ooit kinderen krijg, dat ik ze dan ook zo een geel jasje geef, ook al is het misschien al helemaal uit de mode of vrijwel onmogelijk om nog te verkrijgen, ik zal het vinden en me er niks van aantrekken. Mijn kind krijgt net zo een mooie jas als ik vroeger had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten